به نام خدای عشق

می نویسم تا تن کاغذ من جا دارد میخواهم از شقایق بنویسم ازعروج

 عشق از دلی که چون قایقی شکسته گرفتار گردابی خشمگین به دریایی

ساخته از باران دل بر کویر بی محبت دنیا.دنیا آه دنیای پر از دورنگی

پر از مردم مرد نما چون در کویر وبشکل سراب ....

روزی باتو پونه عاشق درزورق قلبم نشسته بودم وبسوی افق آرزوها

پیش می تاختیم  وچشمان زیبایت را نظاره میکردم ناگهان دسته ای از

شاپرکها درآسمان آبی نگاهت پدیدار شد وهر چه در وصل تو کوشیدم

تو بر ترک من اصرار ورزیدی ورفتی.......

دل دریا نیز از بی وفایی تو بغض کرد وامواج خروشان زورق قلبم را

در طوفان هجرت خرد کرد واکنون من مانده ام ویکزورق شکسته ویک

دنیا آرزوی کال وبوی شکو فه های گیلاس ویاس نگاهت.........ش

نوشته های دیگران ()

تمام کوچه های خاطره هنوز بوی عطر یاس تو می دهدو لحظه های

تلخ انتظاربا نسیم عطر تو روان را زنده میگرداندوصبر این جام زهر

را سرمیکشم شاید آرام آرام مثل یک شمع با سوز تو به پایان رسم ...

همه جا چون نسیم تو راحس میکنم وپنجره چشم چو میگشایم یاد تو

را با شبنم اشک باز می شویم وتو باز بوی عطر سیب میگیری یه

سیب سرخ به سرخی چشمان عاشق درشب یلدای فراق ...

فرهاد میشوم وبیستونی دگرمیسازم راستی تیشه ام کجاست تا برریشه

جدایی ونومیدی بکوبم واز تودرسخت ترین سنگها تمثال خواهم ساخت

گربر زمین می افتم وباز بر میخیزم عیب مکن که در دیده ام جزتصویر

تو نیست وهر جا وهر مکان تورا می بینم وگاهی چنان در تو گم میشوم

که بر مرز پیدا کردن خویشتن میرسم ومی یابم که تو کهکشانی ومن

سنگریزه ای فتاده پیش پای تو

نوشته های دیگران ()

نوشته های دیگران ()

نوشته های دیگران ()

نوشته های دیگران ()

نوشته های دیگران ()

نوشته های دیگران ()

سلام ای تنها بهونه واسه نفس کشیدن         هنوزم دل پر می زنه واسه به تو رسیدن
شعرهای مریم بوی عشق می دهد بوی عطر گل یاس  از دل است وبر دل می نشیند
دل راغوطه ور یک عشق قدیمی میکند پروین بزرگ بانوی شعر ایران درس تدبیر وتعقل میدهد ومریم روح را از زنگار نخوت وسستی میشوید عاشق میکند وباغ دل را بروی محبت ودوستی باز مینما یدگر پروین میگوید:روح را از ناشتایی میکشیم        سفرها از بهر تن می گستریم

مریم میگوید :بیا در کوچه باغ شهر احساس شکست لاله را جدی بگیریم
                  اگر نیلوفری دیدیم زخمی برای قلب پر دردش بمیریم
                  برای هر غریبی سایه باشیم کمی هم فکر پیچک همسایه باشیم

نوشته های دیگران ()

         من از مدیریت پارسی بلوگ خیلی ممنونم واز انها تشکر ویژه دارم
         انها ارتباط مرا بادنیای که دلم میخواست برقرار کردندهر چند که هنوز

       دوستی نیافتم

    کاش برای بی پناهان سایبون باشیم  با دلای غم گرفته کمی مهربون باشیم
   

نوشته های دیگران ()

بنام حضرت حق

یه شاخه گل بود تو یه گلستان بزرگ وقتی سر از خاک بیرون آورددیدکه

میان یه گلستانه پر ازگلهای قشنگ...

هنوز گیچ یه خواب طولانی بود که طوفان شد زیر اون طوفان ساقه اش

شکست ودیگه هیچ باغبونی اونو پیوند نکرد نگاهش پر از التماس بودو

خواهش اما بی فایده بود انگاری صداش به گوش هیچکس نمی رسید

بعد هم که اومدن دیگه دیر شده بود نه خیلی دی ولی دیگه هیچ باغبونی                   حاضر نشد بخاطر یه شاخه گل به خودش زحمت بده...

رنگ برگاش کم کم زرد شد هر بادی که وزید شاخه هایش رابیشتر خم

کرد گل که دلش شکسته بود شبها دورازچشم گلهای دیگه اشک میریخت

میدید که عاشقا می آیندویک گل سرخ وقشنگ راازگلستان می گیرن تا به

معشوقشون هدیه کنند... گاهی طنازی گلها گاهی هم زخم زبون عابرای

رهگذر قلبش را میشکافت. رهگذری میگفت:اون باعث زشتی گلستانه

دیگری میگفت:کاش به جای اون یه نیلوفر بود.همه رامیشنیدومی دید

آره میدیدپرنده های خوش الحان وزیبا می اومدنروی شاخه گل سرخ و

میخوندند اما هیچکس سراغ اون گل پژمرده نرفت حتی دیگه طوفان هم

با اون کاری نداشت انگاری همه دنیاازباغبون گرفته تاباد صحراازاو کینه                 داشتند گل نمی دونست چی کارکنه تصمیمش راگرفت حالا که تا

خزون فاصله هست میتونه شمع بشه میتونه بسوزه وبا نورش محفل

دیگرون را روشن کنه. اولش پذیرفتند. میسوخت بی هیچ چشمداشتی

اما مدتی که گذشت دیگه اون جمع هم به دنبال یه نور دیگه بودنددیگه

نور اون شمع براشون ارزشی نداشت شروع کردند به زخم زبان زدن

طوری شد که دل شمع شکست دیگه اونجا جا نداشت باید ازاون جا می

رفتاما کجا؟ هنوز تا خزون فاصله بود نه پرنده نه پروانه هیچکدوم پای

حرفاش ننشستند دیگه حتی اشکش نمی باره نمی دونه چکنه....

حالا او منتظره منتظر نور آفتاب شایدهم صدای پای باغبون مهربون

شاید هم باد خزون نمی دونم که چه میشه سرنوشت اون...

این گوشه کوچکی از سرنوشت من است دوستان

نوشته های دیگران ()