نوشته های دیگران ()

نوشته های دیگران ()

نوشته های دیگران ()

نوشته های دیگران ()

نوشته های دیگران ()

سلام ای تنها بهونه واسه نفس کشیدن         هنوزم دل پر می زنه واسه به تو رسیدن
شعرهای مریم بوی عشق می دهد بوی عطر گل یاس  از دل است وبر دل می نشیند
دل راغوطه ور یک عشق قدیمی میکند پروین بزرگ بانوی شعر ایران درس تدبیر وتعقل میدهد ومریم روح را از زنگار نخوت وسستی میشوید عاشق میکند وباغ دل را بروی محبت ودوستی باز مینما یدگر پروین میگوید:روح را از ناشتایی میکشیم        سفرها از بهر تن می گستریم

مریم میگوید :بیا در کوچه باغ شهر احساس شکست لاله را جدی بگیریم
                  اگر نیلوفری دیدیم زخمی برای قلب پر دردش بمیریم
                  برای هر غریبی سایه باشیم کمی هم فکر پیچک همسایه باشیم

نوشته های دیگران ()

         من از مدیریت پارسی بلوگ خیلی ممنونم واز انها تشکر ویژه دارم
         انها ارتباط مرا بادنیای که دلم میخواست برقرار کردندهر چند که هنوز

       دوستی نیافتم

    کاش برای بی پناهان سایبون باشیم  با دلای غم گرفته کمی مهربون باشیم
   

نوشته های دیگران ()

بنام حضرت حق

یه شاخه گل بود تو یه گلستان بزرگ وقتی سر از خاک بیرون آورددیدکه

میان یه گلستانه پر ازگلهای قشنگ...

هنوز گیچ یه خواب طولانی بود که طوفان شد زیر اون طوفان ساقه اش

شکست ودیگه هیچ باغبونی اونو پیوند نکرد نگاهش پر از التماس بودو

خواهش اما بی فایده بود انگاری صداش به گوش هیچکس نمی رسید

بعد هم که اومدن دیگه دیر شده بود نه خیلی دی ولی دیگه هیچ باغبونی                   حاضر نشد بخاطر یه شاخه گل به خودش زحمت بده...

رنگ برگاش کم کم زرد شد هر بادی که وزید شاخه هایش رابیشتر خم

کرد گل که دلش شکسته بود شبها دورازچشم گلهای دیگه اشک میریخت

میدید که عاشقا می آیندویک گل سرخ وقشنگ راازگلستان می گیرن تا به

معشوقشون هدیه کنند... گاهی طنازی گلها گاهی هم زخم زبون عابرای

رهگذر قلبش را میشکافت. رهگذری میگفت:اون باعث زشتی گلستانه

دیگری میگفت:کاش به جای اون یه نیلوفر بود.همه رامیشنیدومی دید

آره میدیدپرنده های خوش الحان وزیبا می اومدنروی شاخه گل سرخ و

میخوندند اما هیچکس سراغ اون گل پژمرده نرفت حتی دیگه طوفان هم

با اون کاری نداشت انگاری همه دنیاازباغبون گرفته تاباد صحراازاو کینه                 داشتند گل نمی دونست چی کارکنه تصمیمش راگرفت حالا که تا

خزون فاصله هست میتونه شمع بشه میتونه بسوزه وبا نورش محفل

دیگرون را روشن کنه. اولش پذیرفتند. میسوخت بی هیچ چشمداشتی

اما مدتی که گذشت دیگه اون جمع هم به دنبال یه نور دیگه بودنددیگه

نور اون شمع براشون ارزشی نداشت شروع کردند به زخم زبان زدن

طوری شد که دل شمع شکست دیگه اونجا جا نداشت باید ازاون جا می

رفتاما کجا؟ هنوز تا خزون فاصله بود نه پرنده نه پروانه هیچکدوم پای

حرفاش ننشستند دیگه حتی اشکش نمی باره نمی دونه چکنه....

حالا او منتظره منتظر نور آفتاب شایدهم صدای پای باغبون مهربون

شاید هم باد خزون نمی دونم که چه میشه سرنوشت اون...

این گوشه کوچکی از سرنوشت من است دوستان

نوشته های دیگران ()

نوشته های دیگران ()

سلامبر سنگ قبر من بنویسید خسته بود، اهل زمین نبود نمازش شکسته بود
بر سنگ قبر من بنویسید شیشه بود، تنها از این نظر که سراپا شکسته بود
بر سنگ قبر من بنویسید پاک بود، چشمان او دائما از اشک شسته بود
بر سنگ قبر من بنویسید این درخت عمری برای هر تبر تیشه و دسته بود
بر سنگ قبر من بنویسید کل عمر پشت دری که باز نمی شد نشسته بود

چه کردی با من؟...

میخواهم بنویسم...اما از چه؟ از کی؟ و برای چی؟...

وجود ملتهبم در انتظار گذشت لحظه هاست...

اما برای شنیدن چه کلامی؟...

می خواهم بنویسم...

از تو..

از این نیامدن و قصد رفتن کردنت..

می خواهم بنویسم اما دستهایم می لرزد...

چه کردی با من؟...

چه خواستم ز تو که دریغ میکنی؟چه خواستی که نکردم؟...

غم نبودنت به جانم نیشتر میزند اما درمانی نیست که به مقابلش روم...

آخر تو تنها امید بودی تنها دعای شبانه ام...

می خواهم بنویسم...

از چشمانی خیس و دلی در اندوه نشسته از آرزوها و دعا های بیهوده..

هنوز دستانم میلرزد اما باز هم می خواهم عقده نشکفته ی دل را با نوشتن باز کنم..

نمی نویسم چگونه می پرستمت...

می نویسم که مردنم را در پایت باور نداری...

می نویسم که من همان جزیره متروک بودم...

ای که بی من قصد رفتن می کنی...

می خواهم بنویسم اما چه سود؟!تو که نخوانده دوررش می اندازی..

چه سود از نوشتن وقتی گریه هایم نتوانست تو را از رفتن باز دارد..

دیگر نمی خواهم بنویسم ...

دیگر نمی خواهم بگویم چه قول ها دادی و چه قسم ها خوردی...

نمی خواهم بنویسم که چگونه دستی که به نیاز بسویت دراز شده بود رد کردی...

نمی خواهم بنویسم که می توانی فراموش کنی ...

اما نا نوشته می دانی که هرگز فراموش نخواهم کرد...

********

نیا...وایسا دنیا...............من میخوام پیاده شم !

نمیخوام در به در پیچ و خم این جاده شم

واسه آتیش همه یه هیزم آواره شم

جای موجود کر و خالی پر افاده شم

وایسا دنیا...وایسا دنیا..من میخوام پیاده شم

نوشته های دیگران ()